belevingsgericht contact: waarnemen
Een tweede stap in het maken van belevingsgericht contact is het Waarnemen.
Waarnemen is het eerste wat je doet wanneer je contact wilt maken.
Je hebt nog geen oordeel, geen idee, geen vooropgezet plan, nee je laat de hele situatie via je zintuigen binnenkomen:
Je kunt zien wat de ander doet, mee bezig is, welke bewegingen worden er gemaakt, wat is de mimiek, is er spanning of juist ontspanning aanwezig?
Door te horen/luisteren laat je zijn/haar stemgeluid tot je doordringen, de intonatie ervan bewust ervaren.
Je word niet gehinderd of afgeleid door haast, regels, vooroordelen, of doelen die je wilt bereiken.
Je neemt even tijd, al is het maar een halve minuut, om stil te staan bij de sfeer die om de bewoner heen hangt.
Je neemt waar welke energie de bewoner uitstraalt. Waarnemen is de bewoner zien, horen, voelen en ruiken zonder je waarneming te laten inkleuren door eigen emoties en gevoelens en zonder waarde- oordelen.
Objectief observeren en waarnemen dus. Ik kan je vertellen dat is één van de moeilijkste dingen die er zijn.
Hoe snel zijn we wel niet geneigd om het voor een ander in te vullen, ergens iets van te vinden? Aannames te maken of te oordelen?
Heel simpel, wanneer iemand met dichtgeknepen ogen zit en een “donkere” uitdrukking op zijn gezicht heeft, kunnen we denken, dat iemand erg boos is, terwijl het in werkelijkheid een dichtknijpen van de ogen is tegen het felle lamplicht en er helemaal geen boosheid is.
Het is echt een uitdaging om bij iedere situatie “blanco” contact te maken en dat is best wel eens lastig en voor de één makkelijker dan de ander.
Om het duidelijk te maken, wil ik jullie vragen om een reactie onder dit bericht te plaatsen, wat jullie zien/waarnemen op de bijgevoegde foto’s.
Doen jullie mee?